De walrus is weer terug in Harlingen. Ze ligt op een pier die gelukkig is afgesloten
voor mensen. Walrussen hebben niets aan mensen. Daar kun je niet lekker tegen
aan liggen, want zelfs de dikste mensen zijn zo ielig dat ze direct bezwijken onder
een stevige walrusknuffel. Walrussen worden gemakkelijk 800 kilo zwaar en
houden ervan in groepen van honderden soortgenoten te leven. Dicht tegen elkaar
aan, wat een goede gewoonte lijkt in het ijskoude klimaat rond de noordelijke
poolcirkel, waar ze thuis horen.
Soms gaat een walrus zwerven. Hoe dat komt weten we niet. Misschien voert een
afgebroken stuk ijs hen naar vreemde oorden. De afgelopen maanden maakte een
jonge walrusman, Wally, een Europese tour langs Engeland, Ierland, Frankrijk en
Spanje. Wally lag het liefst op boten en had een voorkeur voor opblaasbare
vaartuigen. Mogelijk deden die hem het meest denken aan het lichaamscontact met
een andere walrus. Die bootjes zonken zo vaak dat Engelse natuur- en
bootbeschermers overwogen om een speciale ponton voor Wally te bouwen. Het is
er niet van gekomen. Recent werd Wally gespot in IJsland, duidelijk op de goede
weg naar het koude noorden.
De Harlinger walrus heeft een reis langs Denemarken, Duitsland en
Schiermonnikoog gemaakt. Misschien kunnen we haar een beetje comfort
bezorgen door grote, grijze, blubberige en vooral stevige opblaasboten op de pier
te leggen. Maar ook dat zal haar niet hier houden. Er kan niets op tegen een echt
walruslijf. Laten we hopen dat ze daar naar toe op weg gaat en dat ze, in het spoor
van Wally, IJsland weet te bereiken.
